Husband and the baby

Cerita pasal atuk bagai, tak cerita pun pasal husband ken?

Huhuhu.

Bila tahu tentang kewujudan baby haruslah husband sangat happy.

He wishing for baby boy. Katanya anak sulung biarlah lelaki nanti boleh jaga dan lindungi adik-adik.
Makin bersemangat dia membayangkan baju-baju baby yang kami selalu jumpa ketika berjalan di Mall etc.
For me, tak kisahlah baby boy ka girl yang penting baby sihat sejahtera.

Hari-hari bila cakap dengan baby, mesti cakap

"Baby cepatlah besar dan kuar, nanti boleh main sama-sama."

(Yeah rite, cepat besar, kuar,me yang nervous, larat ker nanti, can I push the baby without probs?Nge.)

Bila saya mengadu pada husband pasal tak boleh makan atau masalah keluar balik, husband akan cakap kat baby supaya jangan kacau saya bila kerja, bg saya makan, saya perlu makan untuk baby jugak etc.

Whatever, the best things is malam-malam nak tidur kalau kaki dah lenguh bagai, husband meringankan tulang jugak urut dan sapu minyak pada betis dan tapak kaki wife dia.

Well, still a good husband, bila saya ke dapur to cook dinner, he a great helper. Yeah! Kadang-kadang husband do mistakes ketika potong sayur, merungut bila kena kopek bawang banyak-banyak sebab dah pedih mata, tapi apapun, as wife, I appreciate what he do.
Thank you my dear husband!

Next, selalu saja kami berbincang tentang didikan anak yang terbaik etc. Selama kenal husband, tengok dia melayan anak-anak saudara kami. Dia seorang yang tegas dan juga pelawak mengikut masa. Bergurau ada masa, ketika ajar mereka haruslah dia agak tegas, kadang saya rasa dia garang bila begitu. I is takut dan kesian pada kids at the same time. Adakah hati I is terlalu lembut?
 But, that his way. Baguslah ajar ada ketegasan sikit.
Hopefully, anak-anak kami nanti menjadi anak soleh dan solehah.